Pink/Silver
Eind jaren negentig ontstond Pink/Silver, een nieuwe aktiemethode toegespitst op grootschalige akties en demonstraties, zoals die tegen de G8-top in Genua in 2001. Naast de klassieke deelnemers aan de akties en demonstraties als vertegenwoordigers van diverse non-gouvernementele organisaties, linkse partijen en vakbonden en het karaktistieke zwarte blok werden de overheden daar geconfronteerd met een carnavalesk uitgedoste groep, gekleed in roze en zilver in de meest extravagante verschijningsvormen, en begeleid door al even bont uitgedoste sambamuziek. Deze Pink/Silvergroepen kleden zich, zoals de naam al verraadt, in roze en zilver, oefenen choreografieën, liedjes en cheerleader-spreuken en dansen daarmee door straten, winkelcentra, kantoren enzovoorts. Het aktiemodel is open en integratief, iedereen kan meedoen zonder beperkingen.
De schijnbare carnavaleske onschuld van deze actievorm is meteen de kracht ervan. Pink-Silver-groepen nemen symbolen, rituelen en tekens die zeer onschuldig overkomen en geven deze symbolen en rituelen een nieuwe, radicale inhoud. Door middel van symbolen, kleuren en gedragingen die normaliter niet voor radicaliteit staan maar voor braafheid, meisjesachtigheid en onschuld, weten zij de politie in verwarring te brengen.
Daarbij komt dan nog de flexibele struktuur(loosheid) en de uitdrukkingsvormen (dans, muziek) die tegelijkertijd speels en confrontatief, luid, snel, luchtig, krachtig en irritant is en daardoor voor ordehandhavers bijzonder slecht in te schatten. Daarmee slagen de activisten er regelmatig in zich toegang te verschaffen tot plekken waar ‘normale’ demonstranten nooit kunnen komen zonder een stevige geweldsreactie van de overheid.
De kleur roze, het spelen met geslachtsrollen, de glamour en kitsch, de muzikaliteit en dansbaarheid van de aktievorm zorgt voor een schril contrast met de normale in zwart geklede straatvechter-autonomen. Pink/Silver slaagt erin om strijdbaarheid op een nieuwe, ongewone manier te belichamen.