Visueel Verzet

Post-postmodern verzet draagt dan ook duidelijk het karakter van de postmoderne periode. Huidig verzet is diffuus, gericht op details, kleine verhalen. Waar vroeger ‘deelstrijd’ werd gezien als ‘geen strijd’, ontstonden nu een veelheid aan speerpunten die in hun verscheidenheid tot een diffuse samenwerking kwamen van landloze boeren uit Brazilië met dierenrechtenaktivisten, leden van de Indiase milieubeweging met Europese antiracisten.

Centraal staan het zelf doen, de bric-à-brac-cultuur van zelfredzaamheid zonder grote utopie. Deze stroming heeft geen simplistische antwoorden zoals het verzet in de jaren zestig dat wel had en de hedendaagse rechtse utopieën dat ook hebben. Wat ze wel heeft is de gedachte dat het zo niet langer kan. Zoals Adbusters-hoofdredacteur Kalle Lasn, hoewel niet de meest verlichte denker van de post-postmodernistische stroming het verwoordt: ‘Wat wij allemaal gemeenschappelijk hebben – afgezien van een strijdlustige houding ten opzichte van gezag – is de bereidheid om grote risico’s te nemen en de wil om kleine, spontane momenten te creëren.’